برآورد بیوماس بالای سطح زمین در گیاه تاغ با استفاده از شاخص های پوشش گیاهی (مطالعه موردی: مرک، بیرجند)

روند رو به گسترش بیابانی شدن اراضی و حرکت تپه های ماسه ای در مناطق مختلف جهان و از جمله ایران، از بزرگ ترین چالش های محیط زیستی است که مقابله و مهار آن از دغدغه های جهانی بشمار می آید. گونه های مختلف جنس تاغ از مهمترین گونه های تثبیت کننده ماسه های روان هستند که به طور وسیعی در عملیات بیولوژیک احیاء مناطق بیابانی، در حال استفاده می باشند. یکی از کاربردهای داده های ماهواره ای برآورد بیوماس گیاهی است. در این تحقیق، از تصاویر ماهواره ای لندست ۸، جهت تهیه نقشه بیوماس گیاه تاغ در تاغ زارهای استان خراسان جنوبی استفاده شد. به این منظور ۱۱ شاخص گیاهی مبتنی بر سنجش از دور شامل NDVI، DVI، RVI، WDVI، IPVI، PVI، TSAVI, SAVI وBrightness, Greenness, Wetness محاسبه شد. به منظور بررسی همبستگی بین بیوماس و داده های ماهواره ای، ۳۰ پلات (۳۰×۳۰ متر مربع) با پراکنش مناسب در منطقه تعیین و داده های پوشش گیاهی آن اندازه گیری شد. جهت ارزیابی تنوع و دسته بندی شاخص ها از روش های تجزیه مولفه های اصلی و آنالیز خوشه ای استفاده شد. در آخر، از هر دسته شاخص موثر انتخاب و مدل های رگرسیونی برازش گردید. نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی حاصل از شاخص  TSAVI با مقدار خطای ۷/۱۸=RMSE  و۴۳/۰= R۲ بهترین برآورد را در تخمین بیوماس هوایی گیاه تاغ دارد.

Keywords:

مناطق خشک , لندست ۸ , آنالیز خوشه ای , تجزیه مولفه های اصلی , ایران