پایش تغییرات کاربری و پوشش اراضی در اثر توسعه مکانی و جمعیتی شهرستان سمیرم با استفاده از داده های ماهواره ای

افزایش روند شهرنشینی یکی از مهمترین عوامل تخریب منابع طبیعی در منطقه سمیرم واقع در بخش زاگرس جنوبی است. مهمترین هدف این مطالعه بررسی تاثیر توسعه شهرنشینی پیرامون تغییرات پوشش زمین / کاربری اراضی محدوده منطقه سمیرم طی۳۷ سال با استفاده از تصاویر لندست MSS (۱۹۷۶) و TM (۲۰۱۳ ) و بررسی تغییرات جمعیتی می باشد. ابتدا پردازش های لازم (تصحیحات هندسی، اتمسفری، توپوگرافی) بر روی تصاویر اعمال شد و سپس با استفاده از بازدید زمینی و نرم افزار GoogleEarth نمونه های تعلیمی انتخاب شدند، نقشه های کاربری/پوشش اراضی نواحی و تغییرات آن با استفاده از روش طبقه بندی حداکثر احتمال و مقایسه پس از طبقه بندی استخراج و صحت کلی و ضریب کاپای آنها محاسبه گردید. بر اساس نتایج، صحت نقشه های کاربری و پوشش اراضی تولید شده در بازه زمانی مطالعاتی  به ترتیب سال های ۱۹۷۶ و ۲۰۱۳ حدود ( صحت کلی) ۸۰  و ۹۲%  می باشد. افزایش جمعیت منطقه از ۴۱۹۷۳ به ۶۵۰۴۷ منجر به افزایش ۹۰ و ۲۶ درصدی سطح اراضی شهری و کشاورزی و کاهش ۴ درصدی وسعت اراضی مرتعی شده است. افزایش ۵/۲ برابری در طبقه خاک بدون پوشش یکی دیگر از مهمترین تغییرات در منطقه می باشد. عواملی نظیر خشکسالی، تمرکز امکانات رفاهی در شهر ها نسبت به روستاها و عشایر موجب افزایش مهاجرت به شهر سمیرم و بروز اثرات منفی در منطقه شده است. بنابراین بایستی در برنامه های توسعه این منطقه یک رویکرد همه جانبه نگر در نظر گرفته شود.

Keywords:

کاربری اراضی , سنجش از دور , سمیرم , داده های ماهواره ای