بررسی عنصر تشبیه در شعر عاشورایی شاعران دفاع مقدس (نصراله مردانی، علی معلم، طاهره صفارزاده، فاطمه راکعی)

تشبیه در راس اسلوب ­های بیان قرار دارد، به ­نحوی که آشکارترین و بدیهی­ ترین صور خیال در این میان، عنصر تشبیه است که در تمامی ادوار بیشترین  کاربرد را داشته است. توجه به تشبیه در شعر معاصر نیز از اصول مهم در اشعار شاعران ادبیات پایداری بوده است که به ­بهترین نحو بیان شده است. تامل و تفکر در تشبیهات شاعران دفاع­ مقدس (نصراله ­مردانی، علی­معلم دامغانی، طاهره صفارزاده و فاطمه راکعی) به­ نوعی راه را برای شناخت تقلید این افراد از مضامین دیگران باز می­ کند و از طرفی دیگر ابتکار و نوآوری­ های این شاعران را نیز نشان می­ دهد. در واقع ساختارهای تشبیهی در اشعار یک شاعر از جمله نخستین مولفه ­هایی هستند که این تغییر را نمودار می ­سازد. تشبیهات در شعر این دوره جایگاهی خاص دارد و بسیاری از آنان بن­ مایه ­های عرفانی دارند. در واقع بیشتر شاعران دفاع ­مقدس در بیان تشبیه در شعر خود، از عناصر مادی و محسوس بهره برده ­اند و استفاده از عناصر تجریدی و انتزاعی در ساخت تشبیهات به­ امری روشن و رایج بدل شده است. روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی می باشد که داده های مورد بررسی در این مقاله از اشعار شاعران معاصر (نصراله مردانی، علی معلم دامغانی، طاهره صفارزاده و فاطمه راکعی) استخراج شده است.

Keywords:

تشبیه , شعر عاشورایی , شاعران دفاع مقدس , پایداری