سنگ نگاری، زمین شیمی و الگوی تکتونوماگمایی توده های آذرین درون شیستهای گرگان در جنوب بهشهر، خاور مازندران

توده های آذرین بررسی شده در جنوب بهشهر، در خاور استان مازندران رخنمون دارند و بخشی از پهنه زمین ساختی البرز میانی-خاوری به شمار می روند. برپایه بررسی های سنگ نگاری و داده های زمین شیمیایی، این سنگ های آذرین گابرو، مونزوگابرو و سینوگابرو و معادل درونی بازالت و بازالت های ساب آلکالن هستند. نمونه های بررسی شده دچار درجات پایین دگرگونی شده اند. سنگ نگاری متاگابروهای نشان می دهد سنگ از کانی های اصلی پیروکسن، پلاژیوکلاز، آمفیبول و آلکالی فلدسپار، کانی های فرعی هورنبلند، آپاتیت، تیتانیت، گارنت، زنوتایم و ترمولیت-اکتینولیت و کانی های ثانویه کلسیت و سرسیت ساخته شده است. بافت غالب این سنگ ها نماتوبلاستیک، گرانوبلاستیک تا پورفیروبلاستیک و پویی کیلیتیک است. غنی شدگی LREE در برابر HREE و نیز غنی شدگی LILE در برابر HFSE نشان دهنده آلایش ماگمای اولیه این سنگ ها با پوسته قاره ای و درجات کم ذوب بخشی در خاستگاه هستند. سنگ مادر دگرگونی نمونه ها در محدوده ترکیبی کالک آلکالن و آلکالن جای دارد. از این رو، دو سناریوی مختلف از دیدگاه جایگاه زمین ساختی در موقعیت های ماگماتیسم درون صفحه ای قاره ای و ماگماتیسم کمان حاشیه قاره ای مرتبط با پهنه های فرورانشی را برای تاریخچه زمین شناسی توده های آذرین درونی دگرگون شده در منطقه بهشهر و خاور مازندران پیشنهاد می شود. داده های گردآوری شده در این پژوهش نشان می دهند ماگمای اولیه از گوه فرورانشی برخاسته است که سیال های ژرف پوسته ای به شدت آن را متحول کرده اند.

Keywords:

سنگ نگاری , زمین شیمی , متاگابرو , شیست های گرگان , البرز