بررسی تاثیر فشار هیدرو استاتیکی بر گرفتگی گسیلنده های سفالی در آبیاری زیرسطحی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 88

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IDJ-16-6_013

تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402

Abstract:

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فشار هیدرو استاتیک بر گرفتگی گسیلنده های سفالی زیرسطحی تولیدشده توسط موسسه آب و توسعه پایدار فلات در موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی کرج موردبررسی قرار گرفت. گسیلنده های مذکور توسط موسسه آب و توسعه پایدار فلات تولید و عرضه شده و به صورت خطی برای آبیاری زیرسطحی درختان پسته پیشنهاد شده است. طول هر یک از قطعات یا گسیلنده های سفالی مورد آزمون به طور تقریبی ۳۰ سانتی متر، قطر داخلی ۵/۱، قطر خارجی ۵/۲ و ضخامت دیواره ۵/۰ سانتی متر می باشد. برای بررسی روند کاهشی تراوایی در درازمدت و اثر فشار هیدرو استاتیک بر روی مقدار تراوایی، سه دسته ۷ تایی گسیلنده انتخاب و به مدت ۴۲ روز متوالی آزمون انجام پذیرفت. فشار های هیدرو استاتیک اعمال شده در سیستم ۵/۰، ۱ و ۲ متر بودند. نتایج نشان داد که مقدار تراوش از گسیلنده های سفالی در کلیه فشار های هیدرو استاتیک به دلیل کاهش مشارکت خلل و فرج موجود در بدنه گسیلنده در امر انتقال آب، به مرور زمان کاهش یافت. اندازه گیری تراوش از گسیلنده های سفالی به مدت ۱۰۰۰ ساعت نشان داد که با عبور آب از تخلخل موجود در بدنه این نوع گسیلنده ها، املاح محلول در آب به مرور زمان در محیط متخلخل بدنه سفال رسوب کرد و باعث گرفتگی شد. با توجه به همبستگی بسیار خوب بین خط برازش داده شده به نقاط اندازه گیری شده در فشار های هیدرو استاتیک ۵/۰ و ۲ متر، کلیه تجزیه وتحلیل های انجام شده در زمینه گرفتگی، با استفاده از داده های برداشت شده از فشار های هیدرو استاتیک ۵/۰ و ۲ انجام پذیرفت. مقادیر اندازه گیری شده گرفتگی گسیلنده های سفالی پس از ۱۰۰۰ ساعت آزمون در فشار های هیدرو استاتیک ۵/۰ و ۲ متر به ترتیب ۹/۳۸ و ۳/۸۰ درصد بود و به صورت لگاریتمی افزایش یافت. برای تراوش حجم مشخصی از آب از بدنه گسیلنده سفالی، هر چه فشار هیدرو استاتیک در سیستم بیشتر باشد، میزان گرفتگی گسیلنده بیشتر خواهد بود.

Authors

شهرام اشرفی

استادیار موسسه تحقیقات فنی و مهندسی و کشاورزی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

الهه کنعانی

دانشجوی دکتری دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین