بررسی مزیت در تولید محصولات باغی و زراعی استان مازندران: رهیافتی کاربردی مبتنی بر نمایه های مزیت نسبی

دستیابی به امنیت غذایی پایدار به دلیل تغییرات آب و هوایی و نیاز روزافزون به مواد غذایی ، مستلزم شناخت ظرفیت تولید محصولات کشاورزی در منطقه است. توجه به توسعه سطح زیر کشت و افزایش عملکرد محصولات کشاورزی گامی موثر در جهت تحقق اهداف خودکفایی تولید می-باشد. در این راستا، مطالعه حاضر به بررسی مزیت تولید محصولات باغی و زراعی استان مازندران در سال زراعی ۱۳۹۶ می پردازد. برای رسیدن به این هدف از سه نمایه RCA، RSCAو ۲ استفاده شد. نتایج نشان داد از میان محصولات باغی، تمشک در گروه ریزدانه گان با RCA معادل ۸۲/۱۷ و RSCA معادل ۸۹/۰ در شهرستان های رامسر و تنکابن از بالاترین مزیت در تولید برخوردار است. همچنین از میان محصولات زراعی، کنجد در گروه محصولات صنعتی با RCA معادل ۷۱/۲۴ و RSCA معادل ۹۲/۰ در شهرستان فریدونکنار از بالاترین مزیت در تولید برخوردار است. با این حال، نتایج به دست آمده از نمایه ۲ برای تمشک معادل ۴۶/۱۲ در شهرستان های رامسر و تنکابن؛برای کنجدمعادل ۶۷/۱۳در شهرستان فریدونکنارنشان داد علیرغم دارا بودن مزیت در تولید این دو محصول توان رقابتی پایینی نسبت به متوسط تولید استان دارند. همچنین، نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان داد که استان مازندران از نظر مزیت در عملکرد، ضعیف بوده و مزیت در تولید، بیشتر مدیون مزیت سطح زیر کشت است. در نتیجه سیاست ها در این بخش، باید در جهت بهبود عملکرد محصولات زراعی و باغی سوق یابد.

Keywords:

مزیت نسبی آشکار , مزیت نسبی آشکار متقارن , نمایه کای دو , مزیت جمعی , الگوی کشت