نقش متدهای مختلف آموزش زبان های خارجی بر میزان اضطراب زبانی و اثربخشی دوره های توانمند سازی کنترل اضطراب بر تحول الگوی یادگیری زبان آموزان

پژوهش حاضر به بررسی این مساله می پردازد که چگونه نوع متد آموزشی می تواند بر میزان اضطراب زبانی دانشجویان زبان های خارجی تاثیر بگذارد. یک گروه ۴۰ نفره از دانشجویان دختر و پسر در سطح پیش دانشگاهی به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. آموزش زبان فرانسه در دو هفته ی اول، از طریق متد گرامر-ترجمه انجام شد. در پایان دو هفته تست تعیین مقیاس اضطراب کلاس زبان خارجی: FLCAS، از این گروه بعمل آمد. در دو هفته دوم نوع متد آموزشی از گرامر-ترجمه به رویکرد کنشی تغییر یافت. پس از پایان دو هفته مجددا از فراگیران تست اضطراب بعمل آمد. نتایج حاصله نشان دادند که میان نوع متد آموزشی و میزان اضطراب زبان آموزان رابطه معناداری وجود دارد و سطح اضطراب زبان آموزان در حین یادگیری با رویکرد کنشی بالاست(پیش آزمون). در دو هفته سوم به آموزش با استفاده از رویکرد کنشی با مداخله ی دوره ی توانمندسازی کنترل اضطراب ادامه دادیم(پس آزمون). نتایج آمار توصیفی دانشجویان در پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که آنها در پیش آزمون اضطراب زبانی(میانگین = ۱۳۰.۵۵) میانگین اضطراب بالاتری نسبت به پس آزمون(میانگین = ۶۵.۱۰) کسب کرده اند. همچنین، بر اساس نتایج آزمون تی همتا شده، (تی(۳۹) = ۱۴.۱۴, احتمال = ۰.۰۰۰) چنین استنباط شد که دانشجویان به صورت معناداری میانگین کمتری در پس آزمون اضطراب زبانی کسب کرده اند.

Keywords:

اضطراب زبانی , متد گرامر-ترجمه (سنتی) , رویکرد کنشی , توانمندسازی , کنترل اضطراب