بررسی اشعار تعلیمی کودک و نوجوان در ادبیات معاصر

شعر تعلیمی آن است که هدف سراینده ی آن آموزش اخلاق و تعلیم اندیشه های پسندیده مذهبی و عرفانی یا علوم و فنون باشد .در ادب فارسی شعر تعلیمی در هر دو نوع دارای بهترین نمونه هاست. بخش عمده ای از ادب متعالی ما را شعر تعلیمی به وجود آورده است. اغلب آثار شاعران غیر درباری ما سرشار از زمینه های تعلیمی است، حتی ادبیات درباری ما در موارد بسیاری مایه های تعلیم اخلاق را داراست. اصطلاح شعر تعلیمی در زمان گذشته به نوعی از اشعاری که مسائل خاصی را تعلیم می داد گفته می شد؛ اما بعدها این اصطلاح مفهوم گسترده تری پیدا کرد و شعری شد که هدف آن زمینه ی عام و گسترده تری را شامل می شد؛ مثلا تعلیم بعضی از علوم و یا آن چه به روش زندگی و آداب و رسوم اجتماعی و داد و ستد مربوط می شد و یا شامل دعوت به تهذیب و اخلاق و دوری از زشتی بود. در ادبیات و شعر ما علاوه بر این دو نوع، نوع دیگری از شعر تعلیمی وجود دارد که شاعران از آن در آموزش مسائل علوم مختلف استفاده کرده اند و از این رهگذر منظومه هایی در علوم پزشکی، ریاضیات، لغت، عروض و تاریخ به وجود آمده است؛ از آن جمله است "دانش نامه ی میسری" (۳۷۰ هجری) در طب، "نصاب الصبیان ابونصر فراهی" (۶۱۸ هجری) در علوم ادبی و لغت و عروض.

Keywords:

اشعار تعلیمی , کودک و نوجوان , ادبیات معاصر.