بررسی رابطه بین هوش معنوی و تاب آوری با سلامت روان در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر چابهار

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین هوش معنوی و تاب آوری با سلامت روان دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان چابهار اجرا شده است. این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان چابهار در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشد که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه ۲۶۰ نفر برآورد گردید و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها نیز با استفاده از پرسشنامه های هوش معنوی کینگ(۲۰۰۸) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر(۱۹۷۲) و پرسشنامه پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون مورد بررسی قرار گرفتند. داده های گرداوری شده در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی از جمله فراوانی، درصد، نمودار، میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی، همبستگی از نوع پیرسون بود. نتایج حاصل نشان داد که بین هوش معنوی و تاب آوری با سلامت روان رابطه معنادار، بین هوش معنوی و سلامت روان رابطه معنادار، همچنین بین هوش معنوی و تاب آوری رابطه معنادار وجود دارد.

Keywords:

هوش معنوی , تاب آوری , سلامت روان , دانش آموزان