تحلیل علل نابرابری های توسعه ی فضایی استان کهگیلویه و بویراحمد

شناسایی وضع موجود مناطق، اساسی ترین موضوع در برنامه ریزی توسعه ی فضایی منطقه ای به شمار می رود که مستلزم تجزیه وتحلیل بخش های اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی است. لذا نحوه ی بخشایش امکانات و خدمات با بررسی تطبیقی شاخص های مختلف برنامه ریزی در مناطق مختلف نسبت به همدیگر روشن می شود. هدف از این پژوهش سطح بندی مناطق شهری شهرستان های استان کهگیلویه و بویراحمد و تعیین اولویت توسعه ی شهرستان ها در استان و اولویت هر عامل در هر شهرستان است. این پژوهش با استفاده از ۸۴ شاخص مختلف ترکیب شده در spss به ۸ عامل؛ اشتغال و فعالیت، مسکن، اقتصادی – تولیدی، حمل ونقل و ارتباطی، خدمات شهری عمومی، بهداشت و درمان، کتاب - سواد و آموزشی مربوط به آمار سال ۱۳۹۵، با استفاده از دو فن؛ موریس و تحلیل عاملی تاییدی صورت گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش مناطق شهری هفت شهرستان (۱۷ شهر) استان است. جامعه آماری در بخش مربوط به شناسایی عوامل پژوهش، کارشناسان و اساتید دانشگاه در سطح استان بودند که تعداد نمونه با استفاده از قانون تحلیل مولفه-های اصلی در مدل سازی معادلات ساختاری ۳۶۴ نفر برآورد گردید. روایی پرسشنامه به صورت روایی صوری و ظاهری و پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد، مورد تایید قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شهرستان های؛ بویراحمد، دنا و گچساران در رتبه های اول تا سوم و شهرستان بهمئی در رتبه ی آخر توسعه یافتگی قرار داشته است. بر اساس مدل ساختاری تائید شده چهار مولفه؛ صنعتی – تولیدی، اشتغال، خدمات عمومی - شهری و حمل ونقل و ارتباطی به ترتیب با ضرایب ۷۱/۰، ۶۲/۰، ۵۴/۰ و ۵۱/۰ در نسبت به سایر متغیرها بر نابرابری توسعه تاثیر بیشتری داشته اند. اولویت توسعه ی فضایی در برنامه ریزی های استان می بایست به ترتیب شهرستان های؛ بهمئی، چرام، کهگیلویه، باشت، گچساران، دنا و بویراحمد با ترتیب اولویتی بخش های؛ صنعتی – تولیدی، اشتغال، خدمات عمومی – شهری و حمل ونقل و ارتباطی، باشد.

Keywords:

سطح بندی توسعه , برنامه ریزی فضایی , موریس , تحلیل عاملی