معرفی سیستم پرورش آکوامیمیکری با رویکرد ارتقاء بهره وری پرورش میگو در استخرهای خاکی

با گسترش صنعت آبزی پروری توجه به تغذیه و پرورش در شرایط کنترل شده مورد نظر میباشد. با توجه به کاهش کیفیت آب در مناطق مختلف و شیوع عوامل بیماری زا در محیطهای پرورشی و رهاسازی پسابهای مزارع پرورشی میگو به مزارع کشاورزی و جنگلهای حرا باعث بروز خسارتهای فراوانی به کشاورزان شده است برای غلبه بر این مشکلات امروزه از روش نوین آکوآمیمیکری استفاده میشود که منجر به بهبود تولید و دنبال نمودن اهداف آبزی پروری پایدار میشود. از این تکنیک به عنوان روش سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه یاد میشود که منجر به افزایش تولید بدون هدر رفت منابع طبیعی می.شود در این روش با استفاده از سبوس برنج تخمیر شده همراه با پروبیوتیک مناسب از تولید جوامع پلانکتونهای جانوری حمایت کرده که این خود منجر به حفظ کیفیت آب و تنوع پلانکتونی میشود. در میان جوامع پلانکتونهای جانوری پاروپایان به عنوان گونه غالب جایگزین سایر پلانکتونهای جانوری میشوند که این نشان دهنده بلوغ و شکوفایی سیستم پرورشی میباشد میگوهای تولید شده در این سیستم ارگانیک بوده و فاقد هرگونه مواد شیمیایی مضر و آنتی بیوتیک میباشند که این امر باعث افزایش قابلیت ایمنی و مقاومت آنان در برابر عوامل بیماری زا میشود.

Keywords:

آکوآمیمیکری , جوامع پاروپایان , پروبیوتیک , سبوس برنج , میگوی وانامی