بررسی تنوع ژنتیکی مولدین میگوی سفید غربی (Penaeus vannamei در مراکز تکثیر استان بوشهر با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای

هدف از انجام این مطالعه شناسایی جمعیتهای مختلف مولدین میگوی سفید غربی پرورشی در مراکز تکثیر استان بوشهر و تعیین شاخصهای ژنتیکی آنها بر اساس اطلاعات تاریخچه ای ذخیره های مختلف بود به این منظور استخراج DNA از بافت عضله ۳۰ قطعه مولد از هر یک از یازده ذخیره مختلف با استفاده از کیت تجاری صورت گرفت. تکثیر توالی های تکراری از طریق تکنیک PCR با استفاده از ۱۰ جفت آغازگر اختصاصی در پژوهشکده میگوی کشور انجام شد. بیشترین میزان فراوانی آللی در مولدین پرورشی ذخیره سوم از مرکز تکثیر پارس آبزیان (۲) با میزان (۵/۲۱۰/۳۵۹ مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان شاخصهای ژنتیکی مولدین پرورشی ذخیره سوم از مرکز تکثیر H۲ در مقایسه با سایر ذخیره های موجود در مراکز تکثیر استان بوشهر افزایش یافته است. ضریب همخونی در ذخیره های اول مولدین مراکز تکثیر زادآوری مند و دلارام (H۱) به ترتیب با میزان۰/۵۴۷±۰/۱۴۵ & ۰/۵۹۵±۰/۱۰۵ بطور معنی داری بیشتر از سایر ذخیره ها بود با توجه به نتایج بدست آمده میتوان اینگونه عنوان کرد که به منظور افزایش شاخص های ژنتیکی مراکز باید از مولدین با تنوع ژنتیکی بالاتری استفاده شود.

Keywords:

تنوع ژنتیکی , ضریب همخونی , میگوی سفید غربی , مولد