نقش مراکز نوآوری شهری در حل چالش های مدیریت شهری

استفاده مداوم از درآمدهای ناپایدار شهری برای توسعه شهرها، مشکلات عدیدهای را برای این جوامع بوجود آورده و ادامه این روند، شهرها و مناطق را با چالش جدی مواجه کرده است. هدف بررسی نقش مناطق دانش بنیان در توسعه شهری و منطقهای بر اساس مبانی نظری و تجربیات جهانی است این مقاله با روش اسنادی و کتابخانهای به مطالعه مبانی نظری و سوابق تجربی و پیشینه علمی پرداخته شده است مبحث نوآوری به عنوان یکی از ارکان اصلی شهرهای دانش بنیان همواره مطرح میباشد یکی از نتایج مناطق نوآوری شکل گیری شهرهای دانشی است. از این رو، شهر- منطقه ها مرکز رشد و مرکز دانش هستند. فرآیند نوآوری به این مسئله میپردازد که چه چیزی دانش را به ارزش تبدیل میکند و از طریق روابط متقابل و پیچیده در یک محیط نهادی ایجاد میشود. به عبارتی دیگر عناصر اصلی این مجموعه دانشگاهها، صنعت و دولت میباشند چنانچه این ارتباط به نحو مطلوببرقرار گردد رسیدن به توسعه از طریق شهرها و مناطق دانش بنیان حاصل میگردد. تجربیات جهانی مطرح شده، گویای این واقعیت است.پیوند بین افراد خلاق و سرمایه گذاران عمده و حکمروایان شهری و منطقه ای، محیط مساعدی برای ظهورنتیجه گی مفهوم جدیدی در جامعه علمی تحت عنوان "شهر دانش بنیان" را فراهم آورده است، دو نیروی پیشران در شکل گیری شهرها و مناطق دانشی، ساختار فضایی برنامه ریزی را در سه سطح برنامه ریزی منطقهای، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری تغییر دادهاند. با توجه نقش مهم ارتباط بین برنامه ریزی شهری و منطقهای در یک نظام سلسله مراتبی منسجم، توجه به سیستم نوآوری منطقهای و ارتباط منسجم بین سطوح برنامه ریزی منطقهای، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری در راستای ایجاد و راه اندازی شهرهای دانش بنیان حائز اهمیت است.