مقایسه ارزشیابی کیفی – توصیفی با ارزشیابی سنتی در پیشبرد اهداف آموزش و پرورش

هدف از این پژوهش مقایسه ارزشیابی کیفی – توصیفی با ارزشیابی سنتی در پیشبرد اهداف آموزش و پرورش می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای- اسنادی بوده است. امروزه جایگاه و ارزش آموزش و پرورش برای همگان مشخص و هویدا است، آموزش و پرورش و نظام تربیتی خلاق و هدفمند می تواند زمینه ساز تربیت و رشد نیروی انسانی مفید و کارآمد برای هر کشوری باشد.این تربیت و یادگیری مطالب و مهارت از بخش ها و قسمت های گوناگونی تشکیل شده است،ارزشیابی مهم ترین قسمت این فرآیند یاددهی _ یادگیری می باشد و از راه های مختلف و گوناگونی صورت می پذیرد، هر کدام از این روش ها یک سری معایب و محاسن به خصوصی دارند. ارزشیابی توصیفی یکی از ارکان مهم و جدایی ناپذیر آموزش و پرورش و یکی از نوع آوری های آموزشی در نظام آموزش ابتدایی ایران است. آموزش و پرورش فرآیندی متشکل و به هم پیوسته است که تمام اجزای آن به گونه ای سازمان یافته برای رسیدن به هدفی معین و برنامه ریزی شده فعالیت می کنند. ارزشیابی یکی از فعالیتهای بسیار ضروری و مستمر آموزشی است که به معلم امکان می دهد که پس از تهیه ی طرح و پیش بینی و مسائل متنوع آموزشی و استفاده از روشهای مختلف تدریس، دریابد تا چه اندازه در تحقق هدفهای آموزشی موفق بوده است. ارزشیابی توصیفی شکلی از ارزشیابی تحصیلی –تربیتی است که درآن معلم با مشارکت فعال ودانش آموز و اولیا ایشان با استفاده از ابزارهای مختلف به جمع آوری اطلاعات درزمینه تلاش ها، پیشرفت ها وموفقیت های دانش آموزان می پردازد وبا طبقه بندی تحلیل وتفسیر اطلاعات به آنها کمک می کند تا بهتر یاد بگیرند ومشکلات یادگیری خود را به کمک اولیا ومعلمان برطرف کنند.

Keywords:

ارزشیابی , ارزشیابی کیفی , ارزشیابی توصیفی , ارزشیابی سنتی