بررسی رابطه ی بین نوع مدیریت آموزشی و عوامل اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان گراش

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین نوع مدیریت آموزشی و عوامل اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان گراش در سال تحصیلی ۱۴۰۰ – -۱۳۹۹ صورت گرفته است. براساس این هدف نوع مدیریت کلاس به عنوان متغیر پیش بین و پیشرفت درس به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شده است. . پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان دبیرستان های دولتی شهرستان گراش به تعداد ۱۴۵۴ نفر بودند که برای نمونه تحقیق ۳۰۶ نفر دانش آموز بر اساس جدول نمونه گیری مورگان از روش نمونه گیری تصادفی_ خوشه ای استفاده گردیده است. به منظور انجام این پژوهش از پرسشنامه استاندارد ولفگانگ و گلیکمن (۱۹۹۶) که براساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت نمره گذاری شده است و برای ارزشیابی پیشرفت درس زبان انگلیسی از نمرات میانگین مستمر و پایانی نوبتدوم درس زبان انگلیسی دانش آموزان بهره گیری شده است. پایایی (اعتماد) پرسشنامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۴ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل فرضیات از آزمون همبستگی پیرسون با نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان داد که بطور کلی فرضیه اصلی تحقیق در سطح معنی داری ۵ درصد مورد تایید قرار گرفت و بین نوع مدیریت کلاس درس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ی مثبت وجود دارد. نتایج نشان داد که بین نوع مدیریت غیر مداخله گر (۰/۱۱۹ =r) و تعامل گرا (۰/۱۶۲=۰r) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد. ضمنا بین نوع مدیریت مداخله گر (۰/۱۰۵=r) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ای مشاهده نشد

Keywords:

نوع مدیریت آموزشی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان دوره متوسطه