مطالعه و بررسی آزمایشگاهی میزان خوردگی تجهیزات درون چاهی در اثر استفاده از انواع سیالات تکمیلی، تعلیقی و دالیزی مورد استفاده در میدان پارس جنوبی

سیالات تکمیلی، دالیزی و تعلیقی از جمله سیالات بااهمیت در فازهای حفاری و بهره برداری از چاه های نفت و گاز هستند که کمتر به طراحی و  بهینه­سازی آنها پرداخته شده است. تاثیر این سیالات به علت لزوم ماندگاری طولانی مدت در چاه ، چالش­های خوردگی، آسیب سازندی و میزان تولید چاه را در بلندمدت به همراه دارد. از این رو، به دلیل اهمیت بالای آن نیازمند تحقیقات و آزمایش های مختلف از مرحله ی طراحی تا اجرا هستند. برای انتخاب این سیالات چند عامل باید مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد، از جمله: سازگاری با سنگ مخزن و تجهیزات درون چاهی، چگالی، کدورت (تیرگی)، میزان جامدات، سختی کل، دمای کریستالی شدن، اثرات ایمنی و زیست محیطی و میزات توانایی در کنترل خوردگی. در این مقاله به طور متمرکز به موضوع میزان عملکرد این سیالات در کنترل خوردگی پرداخته شده است و انواع سیالات مورد استفاده در چاه­های پارس جنوبی نیز از این منظر بررسی شده اند تا با نتایج حاصله بتوان در چاه­های آتی طراحی بهینه­تری برای این سیالات ارائه کرد. طبق نتایج آزمون­های خوردگی، سیالات کلسیم کلرایدی مناسب ترین سیالات برای تعلیق چاه هستند. همچنین سیالات مختلف مورد استفاده حتما بایستی با استفاده از مواد بازدارنده ی مختلف خوردگی و گازهای خورنده مقاوم­سازی شوند، در غیراین صورت اثرات نامطلوبی را در بلندمدت می توان انتظار داشت.

Keywords:

مطالعه ی آزمایشگاهی , خوردگی , بهینه سازی سیالات دالیزی , سیالات تکمیلی , سیالات تعلیقی.