مطالعه مروری: کاربرد نانوسیال سیلیکا در بهبود فرایند ازدیاد برداشت

نانوتکنولوژی از جدیدترین علوم درحال توسعه است که حاصل پژوهش های فراوان در رابطه با جابه جایی ذرات در مقیاس نانو می باشد. این علم در زمینه صنعت نفت ازجمله در ازدیاد برداشت گام برداشته و مشکلات بسیاری را برطرف ساخته است. با استفاده از نانومواد می توان حجم نفتی که روش های دیگر ازدیادبرداشت مانند تزریقگاز، سیلابزنی با آب و... قادر به برداشت آن نیستند را تولید کرد. ازدیادبرداشت به کمک نانوذرات از مکانیسمهایی همچون کاهش ویسکوزیته نفت، افزایش ویسکوزیته سیال تزریقی، کاهش کشش بین سطحی و تغییر ترشوندگی جهت ازدیادبرداشت بهره می برد. باید توجه داشت که هر نانوذره منجر به ازدیادبرداشت نمی شود و انتخاب مناسب ترین نانوذره با درنظر داشتن پارامترهای گوناگونی همچون؛ دما، شوری، نوع و اندازه نانو و زاویه تماس میبایست ساختاریافته بررسی گردد. علی رغم تنوع وسیع نانومواد، بیشترین نانوذرهای که در پژوهشها بهآن اکتفا شده سیلیکا است، بنابراین سعی شد تمرکز براین نانوذره باشد. در همین رابطه علاوهبر مکانیسم های معمول و ادغام روشهای مختلف ازدیاد برداشت (کشش سطحی، ترشوندگی و ویسکوزیته) توسط سیلیکا، زمینه های کمتر طرح شده از جمله استفاده از سیالات هوشمند و ازدیادبرداشت گاز میعانی نیز مورد توجه این مطالعه مروری قرارگرفته است.

Keywords:

ازدیاد برداشت , نانوسیال , سیلیکا , کشش سطحی , ترشوندگی , ویسکوزیته , سیالات هوشمند