آداب عروسی و عزا در اقوام ایرانی و هندو به روایت عرفی شیرازی و کلیم کاشانی

انسان در زندگی اجتماعی خویش ناگزیر از رویارویی با عروسی و عزاست. چگونگی نمود این دو رسم اجتماعی در شعر شاعران بزرگ هر دوره، نشان دهنده کیفیت زندگی و جهان بینی مردمان آن روزگار است و جلوه های برجسته ای از فرهنگ عامه ایشان را به تصویر می کشد.عرفی شیرازی و کلیم کاشانی به عنوان نمایندگان بزرگ و برجسته سبک اصفهانی (هندی) و عصر صفویه، در قالب تصویرآفرینی ها و آرایه پردازی های بدیع خویش، بخش های بزرگی از زندگی اجتماعی و فرهنگ عامه مردم ایران و هند روزگار خویش را ثبت کرده اند و راه را بر مطالعات جامعه شناختی و مردم شناختی هموار ساخته اند.براساس آن چه از شعر عرفی و کلیم برمی آید، مردمان روزگار صفویه، به ویژه بزرگان و متمولان، شادخوار و عیش طلب بوده اند و به مناسبت های مختلف به خصوص عروسی یا حضور شاه در میان مردم، محافل سرور و پایکوبی برگزار می کرده اند. آداب سوگواری، در هر ناحیه، هر آب و هوا و در میان مذاهب گوناگون متفاوت است؛ مثلا برخی در غم مرگ یاران خود سیاه می پوشند و برخی سفید. سوگواری در ایران از گذشته تا امروز آداب و آیین های خاص داشته است. این آیین ها در طول زمان تغییر چندانی نکرده اند. البته ظهور مذهب تشیع و ترویج فراگیر آن در عصر صفویه، موجب تحولی عظیم در ایام عزای ایرانیان شده است.آداب عروسی و سوگواری ایران و هند در شعر عرفی و کلیم به زیبایی و با هنرمندی تمام نمود یافته است.

Keywords:

عرفی شیرازی , عروسی , عزا , فرهنگ عامه , کلیم کاشانی