ارتباط بارعاطفی و تاب آوری پرستاران در بخش های عمومی

مقدمه: شفقت نسبت به بیمار و درگیری عاطفی با بیماران اگرچه پیامدهای مثبت برای بیمار و پرستار در پی دارد اما از سخت­ترین بخش­های پرستاری است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین بار عاطفی و تاب­آوری پرستاران در بخش­های عمومی انجام شد. روش: این مطالعه یک مطالعه توصیفی همبستگی و مقطعی است که در فاصله بین دی ماه لغایت اسفند ماه ۱۴۰۰ انجام گرفت. در این مطالعه ۲۵۲  نفر از پرستاران شاغل در بخش­های عمومی یکی از مراکز درمان تهران به صورت سهمیه­ای و در دسترس وارد مطالعه شدند. این پرستاران حداقل یک ­سال سابقه کار در این بخش­­ها را داشتند. فرم اطلاعات دموگرافیک و شغلی، و پرسشنامه ­های بار عاطفی و تاب­آوری شخصی پرستاران جهت جمع آوری داده­ها به صورت الکترونیک برای مشارکت کننده ارسال شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی انجام شد.  یافته ­ها: نتایج نشان داد که  میانگین نمره بار عاطفی پرستاران ۹۲۶/۷± ۳۷/۶۳ و میانگین نمره کل تاب­آوری پرستاران ۵۵۳/۰ ± ۹۸/۳ بود. ارتباط مثبت و معنی داری  بین بار عاطفی و تاب­آوری پرستاران شرکت کننده در مطالعه وجود داشت. (۰۰۱/>P) نتیجه­ گیری:  با توجه به وجود بارعاطفی در پرستاران بخش­های عمومی و نیز ارتباط مثبت آن با تاب­آوری، سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان سلامت باید استراتژی­هایی را برای کاهش بار عاطفی پرستاران به کار ببندند تا بتوانند مراقبت با کیفیت و مبتنی بر شفقت ورزی را به بیماران ارائه کنند.

Keywords:

Resilience , Emotional burden , Nursing , General wards , تاب آوری , بار عاطفی , پرستاری , بخش های عمومی