جایگاه مولفه ارتباطات در شایستگی حرفه ای استادان دانشگاه

تحقیق حاضر با هدف مشخص کردن جایگاه مولفه ارتباطی شایستگی حرفه ای استادان دانشگاه و شناسایی شاخص های مربوط به آن (مورد مطالعه : تبریز) انجام گرفت . تا بتوان با ارائه مدلی نسبت به شناسایی پیش بینی کننده های اصلی شایستگی ارتباطی استادان دانشگاه اقدام کرد. روش تحقیق حاضر، از حیث هدف کاربردی و از منظر شیوه اجرا توصیفی پیمایشی است . شایستگی ارتباطی استادان دانشگاه در سه بعد فردی ، گروهی ، سازمانی و با ۱۰۸ نمونه شامل استادان و خبرگان آموزش عالی بررسی شد. مدل ارائه شده به روش کمی از طریق آزمونهای تحلیل عاملی تاییدی و معیار افزونگی مورد سنجش قرار گرفت . معیار نیکویی برازش برای مدل نهایی معادل ۷۳۴.۰ بدست آمد که مقدار مناسبی است . براساس نتایج بدست آمده شایستگی ارتباطی در بعد سازمانی با ضریب استاندارد ۸۷۰.۰ ، در بعد فردی ۸۵۹.۰ و بعد گروهی با ضریب استاندارد ۸۵۲.۰ به ترتیب در مرتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. از بین ۱۸ شاخص مورد بررسی برای مولفه ارتباطی شایستگی استادان، شاخص شایستگی درک رفتاری متقابل در محیط دانشگاه، شایستگی کنترل و هدایت کلاس و جلسات درون گروهی و شایستگی تسلط بر فناوری های ارتباطی و استفاده از آن در جهت بهبود فرآیندهای سازمان به ترتیب با ضریب استاندارد ۹۵۰.۰ ، ۹۳۷.۰ و ۹۱۹.۰ در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند.

Keywords:

شایستگی حرفه ای , شایستگی های ارتباطی , سازمان , استاد دانشگاه , دانشگاه