تاثیر ملی گرایی بر معماری دهه ی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی ایران

ملی گرایی (ناسیونالیسم ) به عنوان یک مفهوم سیاسی در ایران تاریخی پرفرازونشیب و قابل تاملی دارد. ناسیونالیسم در ایران عمدتا در دوران معاصر و به ویژه با انقلاب مشروطه معنا پیدا می کند و در عصر سلطنت رضاشاه و محمدرضاشاه رفته رفته پررنگ تر شده و در قالب های مختلف در نظام سیاسی و اجتماعی ایران، آشکار می شود. در این تحقیق سعی گردیده است تا با نگاهی جدید به اندیشه های ناسیونالیستی موجود در دوره پهلوی دوم و بررسی همه جانبه آن برای تشخیص اینکه ناسیونالیسم در کدام زمینه ها و با کدام شاخصه ها بر معماری تاثیر می گذارد، همچنین برای رسیدن به چهارچوب کلی جهت بازشناسی این شاخصه های موثر بر معماری ، این موضوع در ۴ زمینه ناسیونالیسم حکومتی ، روشنفکران، توده مردم و روابط بین الملل موردبررسی قرار گرفت . درنهایت از این شاخصه استفاده شد تا بیانی جدید از تاثیرات ناسیونالیسم بر معماری دوره پهلوی دوم در قالب ۵ دسته کلی ارائه شود. بدین معنا می توان معماری دوره پهلوی دوم را تحت تاثیر ناسیونالیسم دانست و انواع گرایش های ناسیونالیستی اقتدارگرایی ، تجدید شکوه گذشته ، تجددطلبی ، بازگشت به خویشتن و بومی گرایی که در تحقیق اشاره شدند را در آن بازشناسی کرد.

Keywords:

ناسیونالیسم ایرانی , معماری مدرن , پهلوی دوم , اقتدارگرایی , بازگشت به خویشتن , بومی گرایی , تجددگرایی .