بررسی مولفه های پایداری در معماری دوران قاجار در شهر کرمانشاه (نمونه موردی محله ی فیض آباد )

رمز و راز اصول طراحی بناهای گذشته توسط معماران سنتی همواره یکی از هدف های اصلی پژوهشگران در تحقیقات مدرن بوده است. اکثر معمارن در قرون گذشته طرح های خود را بر اساس شرایط و ویژگی های بومی هر منطقه به اجرا درمی آوردند.این بنا ها در هماهنگی کامل با محیط و مطابق با شرایط آن زمان و در جهت رفع نیاز های افراد طراحی و ساخته می شد.با مطالعه بر روی معماری بومی و اصول ساخت و ساز آن، به جرئت میتوان گفت که معماری بومی، معماری تماما پایدار است.در این تحقیق ابتدا مبانی پایداری، اصول و شیوه های طراحی پایدار و درک مفهوم توسعه ی پایدار بررسی شد.در مرحله ی بعد معماری دوران قاجار و اصول ساخت و ساز در محله ی فیض آباد واقع در شهر کرمانشاه،که یکی از محلات قدیمی با بیشترین بناهای به جا مانده از دوران قاجار است، شرح داده شد.و سپس با تطبیق اصول پایداری در چند بنای منتخب این دوره ی تاریخی در محله ی فیض آباد بدین نتیجه دست یافتیم که بناهای این دوره در تطابق حداکثری با اصول پایداری امروزه است.در واقع این امر بدان معنا میباشد که معماری بومی ایرانی تماما معماری پایدار است.در این پژوهش از روش های تلفیقی مطالعاتی و تحقیقات میدانی بهره گرفته ایم.

Keywords:

معماری پایدار , توسعه ی پایدار , معماری بومی ایران , معماری قاجار , کرمانشاه