ارزیابی میزان نقش انگیزی و آسایش صوتی در پل های تاریخی(نمونه مورد مطالعه: پل خواجو و سی و سه پل اصفهان)

بسیاری از پل های عابر پیاده موجود به لحاظ صداهای مزاحم (نوفه) ، برای عابر پیاده خوشایند نیست و لذا تنها به عنوان گذر و نه فضایی دلپذیر مورد استفاده قرار می گیرند . لذا در پژوهش حاضر سعی گردیده است با بررسی و مطالعه میدانی دو پل مهم دوران صفویه در اصفهان یعنی سی و سه پل و پل خواجو ، میزان آسایش صوتی در این فضاها مورد بررسی قرار گیرند تا بتواند از این نظر راهبردی برای طراحی پل های عابر پیاده گردد . پژوهش حاضر ، با روش توصیفی تحلیلی و نیز مطالعه میدانی مبنی بر پرسشنامه انجام گرفت که در این روش، بر اساس مولفه هایی چون صداهای موجود ، عوامل موثر بر تولید این صداها و کیفیت آن ها ، میزان رضایت مردم از شرایط صوتی و احساس بودن در آن فضا و نیز صداهایی که برای مردم دارای ترجیح شنیداری است ، در این دو پل مهم تاریخی بررسی شدند . یافته های پژوهش نشان داد که صدای آب و صدای آوازخوان های دوره گرد در پل خواجو ، همچنین صدای پرندگان و قدم زدن افراد در سی و سه پل، بیشترین میزان خوشایندی صوتی افراد را به خود اختصاص دادند .

Keywords:

منظر صوتی , حس مکان , آسایش صوتی , سایکو آکوستیک , پل خواجو , سی و سه پل