تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل غشائی با روش فازی و شبکه های عصبی و ارزیابی این روش ها با آزمون تجربی

معمولا ضرایب آیرودینامیکی به روش های عددی و تجربی محاسبه می شود که منجر به صرف وقت، هزینه بالاو وابستگی به پوشش ایرفویل می­گردد. نوآوری در این پژوهش تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل با پوشش پارچه به روش های فازی، شبکه عصبی و سیستم فازی-عصبی می باشد، تا روشی کم­هزینه و زود بازده در طراحی بهینه و تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل های وسایل نقلیه دارای بال غشائی تعیین شود. در مدل ها سرعت زیرصوت درنظر گرفته شد. دو فاکتور عدد رینولدز و زاویه حمله بعنوان ورودی و مقادیر ضرایب برآ و پسا بعنوان خروجی فرض شدند. تخمین­ ها بر روی داده های ایرفویل ناکا۲۴۱۸ صورت گرفته و خطای نهایی هر یک از روش ها محاسبه و با هم مقایسه شد. میزان خطای مدل ها با میانگین مربعات خطا برای ضرایب برآ و پسا در مدل فازی به ترتیب برابر ۸۰۲۳/۰و۴-۱۰×۳۴۵۱/۴، در مدل فازی-عصبی برابر ۲-۱۰×۹۷/۶ و۳-۱۰×۷/۶و در مدل شبکه عصبی برابر ۳-۱۰×۲/۱و۶-۱۰×۵۷۶۷/۷ می باشد که حاکی از برازش خوب مدل ها بود. از بین آنها، مدل شبکه عصبی همخوانی بهتری با داده­ ها نشان داد. جهت راستی آزمایی مد­ل­سازی­ ها از داده­ های ضریب برآ حاصل از آزمون تجربی استفاده شد که موید برازش مناسب مدل ها بود.

Keywords:

ضرایب آیرودینامیکی , ایرفویل غشائی , شبکه عصبی مصنوعی , سیستم فازی-عصبی وفقی , سیستم استنتاج فازی , آزمون تجربی