طراحی چارچوبی برای بکارگیری هوشمندی کسب و کار جهت بهبود ارتباط دانشگاه و صنعت

هدف پژوهش حاضر شناسایی ابعاد (لایه‎ها) چارچوبی برای بکارگیری هوشمندی کسب و کار جهت بهبود ارتباط بین دانشگاه و صنعت می باشد. روش پژوهش با توجه به هدف آن، کاربردی و از حیث شیوه اجرا، کیفی، از نوع توصیفی و تحلیل مضمون می باشد. برای گردآوری اطلاعات از روش دلفی فازی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل ۱۲ نفر از استادان و متخصصان حوزه ارتباط با صنعت به روش دردسترس انتخاب و مصاحبه با آن ها انجام شد. با توجه به تحلیلی که از روش تحلیل مضمون جهت شناسایی لایه‎های بکارگیری هوشمندی کسب و کار جهت بهبود ارتباط بین دانشگاه و صنعت به اجرا در آمده است، ۷ بعد و ۵۷ شاخص شناسایی و تایید شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارMAXQDA ۲۰۱۸، انجام گرفت. نتایج نشان داد که ابعاد بکارگیری هوشمندی کسب و کار جهت بهبود ارتباط بین دانشگاه و صنعت شامل لایه اول/آماده سازی محیط، لایه دوم/جمع آوری داده ها، لایه سوم/ ETL)  ( استخراج انتقال بارگذاری داده ها، لایه چهارم/ انباره سازی داده ها، لایه پنجم/ (UI) واسط کاربر، مدیریت فراداده و مدیریت تغییر می باشد.

Keywords:

هوشمندی کسب و کار , دانشگاه و صنعت , آماده سازی محیط , استخراج انتقال بارگذاری داده ها , انباره سازی داده ها , واسط کاربر , مدیریت فراداده و تغییر