عوامل تاثیر گذاردر شخصیت و اعتماد به نفس فرزندان(مطالعه موردی)

عتماد به نفس، از فرایندهای درونی انسان است که برای رسیدن او به اهدافش ضروری وحتمی است.از گذشته های بسیار دور تاکنون موضوع این بحث با ذکر نام افراد مشهور وموفق همراه بوده و هست .نگاهی به تاریخ انبیاء وبزرگان دین وعلم مبین بیانگر این حقیقت است که اعتماد به نفس جوهر اصلی کار ایشان بوده،به شکلی که انسان های معاصر آنها را به صورت الگو ومثال مورد استفاده مکرر قرار می دهند . مثلا پشتکار و اعتماد به نفس افرادی چون ابن سینا وابوریحان بیرونی و در دوران معاصر ،اشخاصی چون هلن کلروادیسون مشهور زبانزد است. بعضی از مردم این اصطلاح را مثل خیلی از اصطلاحات دیگر روانشناسی اشتباه تعبیر می کنند،در صورتی که معنای این موضوع در علم روانشناسی وعلوم تربیتی چیز دیگری است.اعتماد به نفس یک حس رضایت درونی است وربطی به بیرون وظاهر زندگی ندارد.افراد به اشتباه اعتماد به نفس را تکرار یک عمل وخبره شدن در آن می دانند، در صورتی که این طور نیست؛بلکه اعتماد به نفس تلاش مداوم است،بدون در نظر گرفتن نتیجه منفی یا حتی مثبت.پس وقتی که کاری را شروع می کنیم و می دانیم که می توانیم آن را انجام دهیم اعتمای به نفس واقعی را در خود پرورش نداده ایم. احساس اعتماد به نفس واقعی از باور ما به استحکام شخصیت خود ناشی می شود.از تعهد ما به اینکه هرچه که بخواهیم فرقی نمی کند،تلاش فراوان می کنیم تا عاقبت به آن برسیم .کلید اصلی اعتماد به نفس در یک کلمه خلاصه می شود : (تلاش) (لیس لانسان الا ما سعی) دانش آموزی که از نتیجه شکست یا قبولی در کنکور نمی هراسد وکوشش فراوان به خرج می دهد دارای اعتماد به نفس است و محققی که از نتیجه شکست یا رد شدن تحقیقاتش استرسی به دل راه نمی دهد و همواره در تکاپو ست دارای اعتماد به نفس است؛پس دوباره تکرار می کنیم که اعتماد به نفس یک رضایت درونی است،همراه با تلاش وکوشش مداوم.بعد از تلاش که جوهر اصلی اعتماد به نفس است ،مهمترین جز ء دیگر اعتماد به نفس مسئله تدریجی بودن است.اصولا اعتماد به نفس یک امر تدریجی است، نه دفعی و یک مرتبه ای.به این معنی که این حالت به مرور زمان در انسان شکل می گیرد. در هیچ موضوع روانشناسی وانسانی دارو یا ورد خصوصی وجود ندارد که مثلا یک حالت روانی محض را ایجاد یا کاملا ضایع کند. هیچ ترس یا اختلال عاطفی یا شخصیتی یک دفعه بهبود پیدا نمی کند.