بررسی اثر متقابل رژیم های آبیاری و روش های آبیاری تحت فشار بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای در منطقه فومن

چای، رایج ترین نوشیدنی بعد از آب در جهان بوده و هر روزه افراد بیشتری به مصرف آن روی می آورند؛ بنابراین ضروری است تولید این محصول در واحد سطح افزایش یابد. بدین منظور در این مطالعه برای بررسی تاثیر روش ها و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای رقم هیبرید چینی (Camellia sinensis L.)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با سه تیمار اصلی، شامل روش آبیاری بارانی ثابت(SI) ، آبیاری قطره ای موضعی (DI) و آبیاری قطره ای نواری (TDI) و سه تیمار فرعی شامل سطوح مختلف آبیاری به صورت بدون آبیاری (I۰)، ۵۰ (I۱) و ۱۰۰ (I۲) درصد نیاز آبی گیاه در سال ۱۳۹۹ در منطقه فومن انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد برگ سبز و کارآیی مصرف آب به ترتیب با ۷۰/۷۸۵۹ کیلوگرم بر هکتار و ۳۹/۲ کیلوگرم بر مترمکعب در تیمار SI مشاهده شد. همچنین نتایج اثر متقابل روش های آبیاری در سطوح مختلف نیاز آبی گیاه بر عملکرد برگ سبز چای نشان داد که بیشترین آن با ۱۳۰۰۰ کیلوگرم بر هکتار در روش آبیاری SI با سطح نیاز آبی I۲ به دست آمد؛ بنابراین روش آبیاری SI با سطح آبیاری I۲ گزینه مناسبی برای تولید برگ سبز چای در منطقه فومن است.

Keywords:

آبیاری بارانی , شرایط دیم , قطره ای نواری , عملکرد برگ خشک چای , عملکرد برگ سبز چای