رابطه حوادث اجتماعی و طبیعی با «افعال بشری»، «سنن قرآنی» و «حکمت های الهی»

در این نگارش رابطه حوادث طبیعی-هرگاه تاثیرات اجتماعی و جهانی داشته باشد- مانند سیل، خشکسالی و کرونا، با متغیرهای «عملکرد اجتماعی انسان»، «جریان قوانین و سنن الهی در تدبیر جوامع»، «انگیزه های خدایی از جریان آن سنن»، مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است. شناخت حوادث اجتماعی ناشی از وقایع طبیعی به حیث سنت های الهی یک ضرورت است. بی توجهی به این سنن و نداشتن فهم درست از عملکرد خوب و بد انسان در قبال جریان سنت های الهی موجب خسران بشر در دنیا و آخرت می گردد، متقابلا شناخت سنن الهی و سپس اصلاح عملکرد بشر در قبال جریان آن ها، موجب برکات و خیرات فراوان می شود. بر اساس دریافت نویسنده از منابع اسلامی، مجموع از عملکردهای اجتماعی انسان را که در هرزمان می توان به حیث علت فاعلی دخیل در جریان سنت الهی و خلق حوادث اجتماعی و جهانی برشمرد، عبارتند از نسیان توحید و عبودیت. اصالت دادن به ماده و عالم طبیعت، غرق شدن در تجمل و رفاه، گستردگی و عالم گیرشدن فساد، ستمگری و یکه تازی قدرت های مستکبر، هم پیمانی برای جنگ علیه کشورهای ضعیف، ابتکار گناهان جدید در جوامع بشری. در همین راستا، انگیزه های الهی را که به حیث علل غایی می توان در جریان حوادث جهانی معرفی کرد امور ذیل اند: بازتعریف جوامع انسانی و نمایش دو بعد عالی و دانی در آن ها، ارتقای سلامت معنوی و استحکام روحی صالحان جامعه، عبور از نظم مادی جهانی به نظم معنوی و الهی، انتقام و زوال شوکت تمدنی مجرمان جهانی، برقراری نظام تربیتی اصلح و احساس نیاز به پروردگار.

Keywords:

حوادث جهانی , سنن الهی , ارتباط , عملکرد انسانی , حکمت الهی