نقش حوزه های علمیه در سبک همزیستی مسالمت آمیز میان پیروان مذاهب اسلامی

مقاله حاضر با بهره گیری از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و باهدف تبیین کارکرد حوزه های علمیه و سبک همزیستی مسالمت آمیز میان پیروان مذاهب اسلامی به رشته تحریر درآمده است. در پاسخ به این سوال که حوزه های علمیه به عنوان مراکز علمی، دینی و آموزشی چه نقشی در ایجاد و تداوم سبک همزیستی مسالمت آمیز میان پیروان مذاهب اسلامی دارند، می توان گفت: حوزه های علمیه در کنار اینکه اهداف علمی، دینی و آموزشی را دنبال می کنند، با تقویت رویکرد تقریبی و تاکید بر مطالعات تطبیقی می توانند نقش مهمی در تحقق و تداوم سبک همزیستی مسالمت آمیز میان پیروان مذاهب اسلامی داشته باشند. همچنان حوزه های علمیه کارکردهای مهم اجتماعی نیز دارند. این کارکردها را می توان در نقش انسجام بخشی اجتماعی، بسترسازی فرهنگی سبک همزبستی مسالمت آمیز و مبارزه با عوامل اختلاف و ستیزه جویی اجتماعی دسته بندی نمود. پس از بررسی جایگاه و کارکردهای حوزه های علمیه در حوزه زندگی اجتماعی مسلمانان، نویسنده به این نتیجه دست یافته است که عملکرد درست حوزه های علمیه در بخش های یادشده، می تواند منجر به از بین رفتن زمینه های ستیزه جویی، خشونت گرایی و اختلاف میان پیروان مذاهب اسلامی گردد. البته به همان میزانی که این نقش می تواند مثبت باشد، در نقطه مقابل می تواند مخرب و خشونت گرا نیز باشد. به دلیل اینکه حوزه های علمیه مسئول تربیت افرادی است که از یک سو عهده دار تحکیم عقاید و باورهای مردم و پاسدار ارزش ها و هنجارهای مذهبی و از سوی دیگر مسئول تنظیم رفتارهای اجتماعی افراد جامعه هستند.

Keywords:

حوزه علمیه , کارکرد اجتماعی , هنجارهای مذهبی , همزیستی مسالمت آمیز