بررسی بهبود کیفیت تصاویر سی تی اسکن در صورت وجود نماهای کاشت فلز در بدن

هدف: تصویربرداری سیتیاسکن یکی از روش های تصویربرداری برای تشخیص بهتر بعضی از بیماریها است. اما در این روش تصویربرداری نیز احتمال تشخیص صحیح بیماریها به علت وجود درستنماهای فلزی وجود دارد. وجود اینگونه درستنماها بیشتر در تصاویر لگن و سر رخ میدهد که باعث عدم تشخیص صحیح و زودهنگام بیماریهایی چون سرطان روده بزرگ، خونریزی مغزی و سکته مغزی میشود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی بهبود کیفیت تصاویر سی تی اسکن در صورت وجود نماهای کاشت فلز در بدن است. مواد و روش ها: در این تحقیق اساس روش پیشنهادی بر پایه درونیابی و قطعهبندی میباشد که طی نه مرحله پردازش تصویر با کیفیت نسبت به روش های قبلی، به دست می آید. مراحل بدین شرح هستند: ارتقاء کیفیت تصویر، خارج کردن نواحی قطعات فلزی، قطعه بندی قطعات فلزی، انتقال تصویر به حوزه سینوگرام، درون یابی خطی مسیرها، نرمال کردن سینوگرام، درون یابی مسیرها، فیلتر کردن، اضافه کردن قطعات فلزی. یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که میزان تاثیرگذاری روش پیشنهادی بر روی ایمپلنت های بزرگ و کوچک، نسبت به دو روش درون یابی تغییرات کلی و درون یابی خطی، دارای کیفیت بالاتر و نسبت به روش حذف قطعات فلزی برای ایمپلنتهای بزرگ دارای کیفیت مناسب تری بوده است. نتیجه گیری: روش پیشنهادی از دو روش درون یابی خطی و حذفی مقایسه شده، عملکرد قابل قبول تر و با کارآمدی بیشتری در ناحیه لگن داشته است.

بررسی بهبود کیفیت تصاویر سی تی اسکن در صورت وجود نماهای کاشت فلز در بدن Keywords:

سیتیاسکن , درستنمای فلزی , ایمپلنت , سینوگرام , کاشت فلز , لگن