مدیریت برنامه ریزی منطقه ای در ایران مبتنی بر رویکردهای تمرکززدایی

امروزه برای رفع عمیق عدم توازن توسعه و ناپایداریها ،رویکردهای نوینی وجود دارد که به عنوان چارچوب اندیشه ای و بسترساز توسعه متوازن پایدار و منطقه ای عمل میکنند تمرکززدایی یکی از رویکردهایی است که . ایجاد . سعی در مسیر تازه ای در این زمینه دارد این پژوهش که از حیث هدف جز پژوهشهای کاربردی است. سعی دارد تا به سنجش موضع طرحهای مجموعه شهری نسبت به رویکرد تمرکززدایی شناسایی الگوی مناسب تمرکززدایی متناسب با شرایط کشور ایران و در نهایت به ارائه ای راهکارهای مناسب جهت افزایش کارآمدی طرحهای مجموعه شهری در راستای سیاستهای تمرکز زدایی بپردازد. به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر نخست به بررسی مفاهیم مرتبط در فرایند تمرکززدایی پرداخته شده و سیاست پژوهی در بستر برنامه ریزی منطقه ای به عنوان روشی در جهت واکاوی مسائل و نیز میزان کارآمدی برنامه ریزی منطقه ای انتخاب شده است چارچوب تدوین شده برای تحلیل در برنامه های مجموعه شهری به کار برده میشود نتایج پژوهش نشان داد که از نظر شاخصهای اصلی تربیت و مشارکت شهروندی وجود ضوابط مدون و منتشر شده برای آگاهی و راهنمایی شهروندان، بودجه ریزی مالی، شیوهای برنامه ریزی ایجاد شرایط هم رایی و مشارکت گروههای ذی نفع در برنامه های مجموعه شهری تهران ،شیراز اصفهان نتوانسته است در مسیر کارآمدی رویکرد تمرکز زدایی بهره گیرد. علاوه بر پیشنهادهای توسعه برای هر کدام از مجموعه های شهری در قالب شاخص ها و راهبردهای اولویت بندی شده به ارائه ای راهبردهایی جهت افزایش کارآمدی طرحهای مجموعه شهری در راستای سیاستهای تمرکززدایی پرداخته شده است.

Keywords:

مدیریت , برنامه ریزی منطقه ای , تمرکززدایی