بررسی میزان امنیت در بافت های حاشیه، میانی و مرکزی شهرمطالعه موردی شهر ساری

توسعه پایدار دارای ابعاد گوناگونی است که رشد هماهنگ و همزمان این ابعاد امکان حصول و بروز توسعه پایدار را فراهم میسازد و یکی از شاخصهای اساسی ،آن توسعه اجتماعی است. توسعه اجتماعی دارای ارتباطی دو جانبه با مفاهیم رفاه اجتماعی و امنیت اجتماعی است امنیت اجتماعی یکی از شاخصه های اصلی در زمینه رفاه اجتماعی میباشد به طوری که دستیابی به امنیت اجتماعی از اهداف توسعه محسوب میشود و همچنین امنیت وسیله ای جهت دستیابی به توسعه می.باشد پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان احساس امنیت در شهر ساری انجام شد. جامعه آماری این تحقیق ساکنین سه محله این که در قسمتهای حاشیه (مهدشت میانی (سیدالشهدا) و مرکزی (طبرستان می باشند که ۱۲۱۳۷ نفر را شامل می شود. حجم نمونه تحقیق به صورت نمونه گیری احتمالی با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۲۲ نفر انتخاب گردید و پرسشنامه ها توزیع گردید میزان احساس امنیت در پنج بعد (جانی عاطفی ،نوامیس فرهنگی و (اخلاقی سنجیده شده است. نتایج نشان داد بعد احساس امنیت جانی با میانگین ۴۳/۱۱ بیشترین و بعد احساس امنیت نوامیس با میانگین ۱/۷کمترین میزان را به خود اختصاص داده است نتایج آزمون رابطه پایگاه اجتماعی اقتصادی و میزان احساس امنیت نشان دهنده تایید آن میباشد به طوری که هر چه پایگاه اجتماعی- اقتصادی و وضعیت شغلی، تحصیلاتی و درآمدی افراد در سطح بالاتر ،باشد میزان احساس امنیت آنان افزایش خواهد یافت. به منظور آزمون رابطه منطقه سکونت و میزان احساس امنیت، از آزمون Anova استفاده شد. نتایج نشان داد بین منطقه سکونت حاشیه شهر منطقه میانی شهر و منطقه مرکزی شهر و احساس امنیت ساکنان با توجه به سطح معناداری آزمون F معادل ۰۰۳/۰) تفاوت وجود دارد.

Keywords:

امنیت شهری , احساس امنیت , بافت های شهری , شهر ساری