تاثیر مقدار شاخص پراکنده رویی و فشردگی در کاربری زمین در ترافیک شهر تهران

در بوجود آمدن سفرهای شهری عواملی همچون عوامل پراکنده رویی به پیرامون و فشردگی مرکزیت کلانشهرها راتهدید می کند که مستقیما بر ترافیک های درون شهری تاثیر گذارند. در این مقاله سعی گردید با استفاده از پایگاهداده های آماری از سالنامه های آماری شهر تهران در سال ۱۳۹۵ مربوط به داده های کاربری زمین و جمعیت شهر تهراندر مناطق ۲۲ گانه کلانشهر تهران پرداخته شود بدین منظور با استفاده از داده های واقعی و بخش پیشنهادی از مطالهمیدانی بر ۳۸۴ نفر نمونه گیری با فرمول کوکران از کارمندان ادارات بخش مرکزی شهر تهران به بررسی ارتباط میانعوامل موثر در مدل نامبرده با استفاده از نرم افزار SPSS و بدست آوردن ضرایب همبستگی در آزمون های آماری صورتگرفته پرداخته و میزان همبستگی مغییرهای شاخص فشردگی، پراکنده رویی با کاربری زمین نیز محاسببه شد. سپسعامل محیط زیستی تمایل افراد به بومی سازی محل اشتغال از محل سکونت بوسیله پرسشنامه محقق ساخته جمعآوری اطلاعات گردید. بر اساس نتایج حاصله همانطور که خطر پراکنده رویی در پیرامون شهر تهران و فشردگی در بخشمرکزی تهران احساس می شود که اثر مستقیم بر ترافیک و آلودگی هوای تهران دارد، پیشنهاد بومی سازی محل اشتغالنسبت به سکونتگاه افراد شاغل در مراکز دولتی می تواند شرایط مدل را به میزان ۷۱ درصد طبق نتایج حاصل از همبستگی بدست آمده در مطالعه میدانی صورت گرفته بدست می آید. به عبارتی دیگر با درنظر گرفتن مدل درنظر گرفته شده با شاخص پراکنده رویی شهر تهران و شاخص فشردگی مرکزیت تهران با مدل رگرسیون از تابع نمایی در نتایج بدست آمده نشان داد با بومی سازی به خوبی شرایط کاربری های مسکونی و اداری از برازندگی مناسب برخوردار می گردد و پیشنهاد مذکور می تواند به طور غیرمستقیم ۷۱ درصد از ترافیک تهران کاهش دهد.

Keywords:

اثرات کاربری زمیق , حمل و نقل , محیط زیسک , شهر تهران