بررسی ارتباط چندشکلی G>A rs۱۷۱۴۴۳۴۳ در ژن LncRNA HULC با استعداد بروز سقط خودبه خودی مکرر در زنان آذربایجان شرقی، ایران
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 155
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-26-1_007
تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1402
Abstract:
مقدمه: زنان با بیش از ۲ بار تجربه سقط جنین، مبتلا به سقط خودبه خودی مکرر هستند که حدود ۴/۱-۸/۰% زوجین را دربرمی گیرند. ژن HULC به عنوان یک RNA غیررمزگذار بسیار مهم در سرطان کبد شناسایی شده و بعدها ارتباط آن با برخی از بیماری ها شامل سقط جنین مورد توجه قرار گرفت. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط چندشکلی تک نوکلئوتیدی G>A rs۱۷۱۴۴۳۴۳ در ژن HULC با استعداد سقط های خودبه خودی مکرر در جمعیت زنان آذربایجان شرقی انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی که در سال های ۹۹-۱۳۹۸ انجام گرفت، DNA ژنومی از خون محیطی ۱۵۰ فرد بیمار و ۱۵۰ فرد سالم به روش رسوب نمکی استخراج شد و ژنوتیپ افراد با استفاده از Tetra-ARMS-PCR تعیین شد. داده های ژنوتیپی با استفاده از بسته نرم افزاری آنلاین جاواستات و SPSS (نسخه ۲۳) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: توزیع ژنوتیپی rs۱۷۱۴۴۳۴۳ برای ژنوتیپ های GA وGG به ترتیب در گروه بیماران ۷/۲۴% و ۳/۷۵% و در گروه کنترل ۲% و ۹۸% به دست آمد. همچنین فراوانی آللA در افراد مبتلا ۴/۱۲% و در گروه شاهد ۱% بود. میان استعداد بروز سقط مکرر و چندشکلی G>A rs۱۷۱۴۴۳۴۳ ژن HULC ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰>p). همچنین در بررسی ارتباط این چندشکلی با برخی ویژگی های بالینی و پاتولوژیک، ارتباط معنی داری میان ژنوتیپ های این لکوس و رابطه خویشاوندی والدین زوجین وجود داشت (۰۰۳/۰=p).نتیجه گیری: میان چندشکلیrs۱۷۱۴۴۳۴۳ ژن HULC و استعداد ابتلاء به سقط خودبه خودی مکرر ارتباط معنی داری مشاهده شد. با این وجود، مطالعات بر روی نمونه جمعیتی بزرگ تر می تواند در تایید بیشتر این یافته موثر باشد.
Keywords:
Authors
رضوان حاتمی
کارشناس ارشد زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
سولماز منیری جوادحصاری
استادیار گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
جعفر محسنی
استادیار ژنتیک پزشکی، آزمایشگاه ژنتیک پزشکی، مرکز درمان ناباروری جهاد دانشگاهی، تبریز، ایران.
ناصر پولادی
دانشیار گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :