بررسی دقت یافته های نقص پرشدگی های بدون تشخیص در هیستروسالپنگوگرافی توسط هیستروسکوپی در زنان نابارور
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 579
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-26-1_003
تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1402
Abstract:
مقدمه: سال ها هیستروسالپنگوگرافی به عنوان استاندارد طلایی تشخیص ناهنجاری های حفره رحم به شمار می رفت و امروزه، هیستروسکوپی به عنوان روش مکمل مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی دقت یافته های نقص پرشدگی های بدون تشخیص در هیستروسالپنگوگرافی توسط هیستروسکوپی در زنان نابارور انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بر روی ۱۰۷ نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان که برای آنها هیستروسالپنگوگرافی انجام شده و دارای نقص پرشدگی بدون تشخیص بودند، انجام شد. پس از انجام هیستروسکوپی، برای هر بیمار پرسشنامه ای شامل: سن بیمار، سن ناباروری، نوع ناباروری و یافته های هیستروسکوپی ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۴) و آزمون های کای دو، فیشر و آزمون فرض دوجمله ای انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: ۶۴ نفر (۸۱/۵۹%) از بیماران دارای ناباروری از نوع اولیه و ۴۳ بیمار (۱۸/۴۰%) دارای ناباروری از نوع ثانویه بودند. بیشترین یافته پاتولوژی در هیستروسکوپی، پولیپ بود که در ۳۴ نفر (۷۷/۳۱%) از بیماران مشاهده شد که در بازه سنی ۴۰-۳۵ سال، بیشترین فراوانی را داشتند. ۸۰ نفر (۷۶/۷۴%) از بیماران دارای یافته هیستروسکوپی غیرطبیعی و ۲۷ نفر (۲۵/۲۳%) دارای یافته های طبیعی بودند. بر اساس آزمون Binomial، درصد یافته های طبیعی بین نتایج هیستروسکوپی و نقص پرشدگی های بدون تشخیص هیستروسالپنگوگرافی اختلاف آماری معناداری داشت (۰۰۱/۰>p).نتیجه گیری: هیستروسالپنگوگرافی، روشی ساده برای تشخیص ناهنجاری های دستگاه تناسلی زنان است، ولی دارای حساسیت کمتری نسبت به هیستروسکوپی می باشد. بنابراین هیستروسکوپی در بررسی وضعیت بیمارانی که دارای نابارروری هستند، می تواند به تشخیص دقیق تر و بهتر کمک کند.
Keywords:
Authors
مریم رضوی
دانشیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ لاپاروسکوپی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
مرضیه قاسمی
دانشیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ نازایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
ابوالفضل پاینده
استادیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
فاطمه شیرخانی
رزیدنت تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :