اثربخشی آموزش برنامه روان نمایشگری بر تاب آوری و سرمایه روان شناختی زنان مبتلا به سرطان پستان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر آموزش برنامه روان نمایشگری بر تاب آوری و سرمایه روان شناختی زنان مبتلابه سرطان پستان شهر بندرعباس است. روش پژوهش: این مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی زنان مبتلابه سرطان پستان بیمارستان شهید محمدی شهر بندرعباس تشکیل دادند که تعداد آنها ۷۸ نفر بود. از این تعداد، ۶۰ نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر بندرعباس در سال ۱۳۹۸ که شدت و سطح بیماری یکسانی داشتند، به طور نمونه گیری در دسترس انتخاب، در دو گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده، پرسشنامه ی سرمایه ی روان شناختی لوتانز (۲۰۰۷) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. روایی و پایایی این ابزارها در پژوهش های قبلی بررسی شده است. جلسات آموزش روان نمایشگری برراساس پروتکل لونتون (۱۳۸۸) در نه جلسه، نود دقیقه ای در یک ماه برگزار شد. پرسشنامه ها در مرحله ی اول و نهم مداخله تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS.۲۲ انجام گردید. یافته ها: آموزش برنامه روان نمایشگری سبب افزایش تاب آوری (۷۱/۱۹۹=F، ۰۰۱/۰>P) و همچنین سرمایه روان شناختی (۴۰/۱۰۸=F، ۰۰۱/۰>P) بیماران مبتلا به سرطان پستان شد. نتیجه گیری: روش آموزش برنامه روان نمایشگری به بیماران سرطانی از جهات مختلف، افزایش تاب آوری و سرمایه ی روان شناختی کمک می کند.

Keywords:

تنظیم هیجانات , تاب آوری , سرمایه روان شناختی , سرطان پستان