اثربخشی واقعیت درمانی بر سبک زندگی سالم و شاخص های خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی واقعیت درمانی بر سبک زندگی و شاخص های خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی شهر زاهدان در سال ۱۳۹۸ بود که از بین آن ها تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب و با استفاده از شیوه تصادفی سازی ساده در دو گروه واقعیت درمانی (۱۵=n) و گروه گواه (۱۵=n) گماشته شدند. آموزش واقعیت درمانی گلاسر طی ۱۰ جلسه، ۹۰ دقیقه ای انجام گرفت و گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. دوره پیگیری دو ماه پس از پایان جلسات اجرا شد. داده ها از طریق پرسشنامه سبک زندگی ملبی، هاینر و زونگ (۱۹۸۵) و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی لی و همکاران (۲۰۱۰) بدست آمد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (MIX) و نرم افزار SPSS.۲۲ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اثربخشی واقعیت درمانی بر سبک زندگی سالم (۰۰۱/۰>P، ۲۵/۵۴=F) و شاخص های خودمراقبتی (۰۰۱/۰>P، ۸۶/۳۲=F) بیماران دیابتی نوع دو اثربخش است. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت اثربخشی واقعیت درمانی بر سبک زندگی سالم و شاخص های خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع دو اثربخش است و می توان از این درمان در جهت بهبود مشکلات بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کرد.

Keywords:

بیماران دیابتی , شاخص های خودمراقبتی , سبک زندگی سلامت , واقعیت درمانی