اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری بر تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق شهر آمل

هدف : هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری بر تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق شهر آمل بود. روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، ۲۰۰ نفر از زنان چاقی بودند که برای درمان روانشناختی به یکی از مراکز روانشناختی مراجعه کرده بودند، ۵۰ نفر به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری آزمایشی و گواه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویسون(۲۰۰۳) و پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و کرایج(۲۰۰۶) جمع آوری شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان شناختی رفتاری رایت، براون، تاسی و باسکو (۲۰۱۷) قرار گرفت؛ سپس هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به وسیله پرسشنامه های تاب آوری و تنظیم هیجان مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر در نرم افزار SPSS-۲۱تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر درمان پردازش درمان شناختی رفتاری بر تاب اوری(۳۷/۴F=، ۰۱۹/۰P=) و تنظیم هیجان(۹۲/۵F=، ۰۰۵/۰P=) در مرحله پس آزمون و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به نظر می رسد که درمان گروهی شناختی رفتاری در افزایش تاب آوری و تنظیم هیجان زنان تاثیر دارند. بنابراین پیشنهاد می شود روان درمانگران در کنار دیگر اقدامات روانی و اجتماعی از این شیوه درمانی برای افزایش تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق استفاده کنند.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , تاب آوری , تنظیم هیجان , چاقی