بررس رابطه سبکهای مدیریت منابع انسانی و سرمایه اجتماعی کارکنان

پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری دادهها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان دانشگاه شهید باهنر کرمان مشتمل بر ۵۵۵ نفر است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۲۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدهاند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مشتمل بر دو پرسشنامه: (۱ سبک مدیریت منابع انسانی لیکرت مشتمل بر چهار عامل استبدادی، خیرخواهانه، مشورتی و مشارکتی که روایی آن با استفاده از روایی سازه و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ بین ۰/۸۲ تا ./۹۱ مورد بررسی و تایید قرار گرفته است و (۲ پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۶) با یک عامل است که روایی آن با استفاده از روایی سازه و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (۰/۷۵) مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانه، میانگین، کجی، کشیدگی) و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ای و همبستگی پیرسون) بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده آن بوده است که چهار بعد سبک مدیریت منابع انسانی با سرمایه اجتماعی کارکنان رابطه معنی داری دارد که رابطه سبک مدیریت منابع انسانی استبدادی با سرمایه اجتماعی رابطه منفی دارد اما سایر سبک های مدیریت منابع انسانی با سرمایه اجتماعی رابطه مستقیم دارند. بیشترین تاثیر مثبت را سبک مدیریت مشارکتی بر سرمایه اجتماعی کارکنان دارد. لذا بنظر میرسد که سبک مدیریت منابع انسانی مشارکتی بهترین سبک مدیریت جهت افزایش سرمایه اجتماعی کارکنانی تلقی میگردد.

Keywords:

سبک مدیریت منابع انسانی , سرمایه اجتماعی , کارکنان