آموزش واقعیت درمانی و تاثیر آن در بهبود رضایت شغلی و عملکرد شغلی معلمان

این مقاله با هدف بررسی اثربخشی آموزش واقعیتدرمانی بر رضایت شغلی و عملکرد شغلی معلمان ابتدایی زن شهر قزوین انجام شد. پژوهش حاضر، از نظر هدف نوعی تحقیق کاربردی و به لحاظ روش گردآوری داده ها از نوع - آزمایشی با طرح پیش آزمون -پسآزمون با گروه کنترل است. در این پژوهش مداخله، که آموزش واقعیت درمانیست بر گروه آزمایش اعمال گردید. جامعه آماری این مطالعه، شامل تمامی معلمان خانم مدارس ابتدایی شهر قزوین است. دراین مطالعه، تعداد ۳۰ نفر از معلمان خانم مدارس شهر قزوین به روش نمونه گیری در دسترس، گزینش و در دو گروه ۱۵ نفره به عنوان گروه شاهد و آزمایش تقسیم شدند. شیوه آموزش در گروه آزمایش بدین صورت بود که هر هفته به مدت ۲ جلسه و هر جلسه به مدت ۳۵ تا ۴۵ دقیقه در فضای مجازی و بصورت آنلاین تحت آموزش واقعیت درمانی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) و پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی علیرضایی و همکاران (۱۳۹۲) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام گرفت که در سطح توصیفی با استفاده از مشخصه های آماری مانند درصد فراوانی، شاخصهای مرکزی و پراکندگی بااستفاده از جداول و نمودارها و در سطح آمار استنباطی به منظور بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش، همچنین آگاهی از وجود یا عدم همبستگی بین متغیرها از، تحلیل کوواریانس دو متغیره استفاده گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش واقعیت درمانی بر رضایت شغلی و عملکرد معلمان زن مقطع ابتدایی اثربخش است. همچنین نتایج در این فرضیه نشان دادند که دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ نمرات متغیر عملکرد شغلی و رضایت شغلی تفاوت معنیداری دارند. اندازه اثر متغیرهای عملکرد و رضایت شغلی نسبت به یکدیگر تفاوت محسوسی ندارد.

Keywords:

آموزش واقعیت درمانی , رضایت شغلی , عملکرد شغلی , معلمان ابتدایی