ضرورت کشف استعداد کودکان در سنین مربوط به دوره ابتدایی وتاثیر آن بر زندکی و تحصیل آن ها

در کشور های پیشرفته جهان، اهمیت زیادی به نسل آینده داده می شود و از بدو تولد تا سنسن بالا تر بسیار با دقت و برنامه ریزی شده پیش خواهد زفت. یکی از این موارد، استعدادیابی از کودکان و نوجوانان در سنین پایین است . زیرا که سال های اول زندگی کودک دوران بسیار مهمی محسوب می شود و استعدادیابی در کودکان در این سن و شکوفا شدن آن استعدادها تاثیر مهمی در زندگی کودکان دارد. البته بزرگترین سرمایه هر فرد، خودش است، سرمایه گذاری بر روی استعدادهای هر فرد میتواند منجر به شناخت بهتر از خود، شادی بیشتر، چالشهای منطبق با نظر و سلیقه او شود و در نهایت رضایت فردی نیز میتواند منجر به رضایت اجتماعی شود. قادر بودن را می توان به عنوان تلاشی برای پیش بینی توانایی عملکرد یک فرد تعریف کرد. در هر فردی توانایی های بالقوه ای وجود دارد که ذاتی هستند. استعدادیابی به معنای کشف توانایی ها، قرار دادن آن در زمینه ای است که توانایی در آن موثر است و به فرد اجازه می دهد در همان زمینه رشد و شکوفا شود. جستجوی استعداد یک کار موقت یا کوتاه مدت نیست، بلکه یک فرآیند بلند مدت است و نیاز به تخصص، تجربه، زمان، مدیریت صحیح و هزینه های کافی دارد. فرآیند استعدادیابی نوعی انتخاب بر اساس پیش بینی است. در پیش بینی، از فرد انتخاب شده انتظار می رود که بهتر از دیگران و شاید بهتر از افراد دیگر به انجام وظیفه بپردازد. بخش اصلی فرآیند پیشبینی، انتخاب و استفاده از روشهای مناسب برای اندازه گیری تواناییهای حرکتی و سپس هدایت افراد منتخب به تمرین است. اولین نکته ای که در فرآیند استعدادیابی مطرح می شود، توجه بیشتر به کشف و شناسایی استعدادها است تا پرورش استعدادها. به طور کلی، کسب استعداد باید پویا و مرتبط با بلوغ باشد، نه اینکه به حذف در سنین پایین بستگی داشته باشد. با توجه به تحقیقات و پژوهش های زیادی که در زمینه استعدادیابی انجام شده است، در این تحقیق سعی بر آن شد که فرآیند استعدادیابی شناسایی، پرورش و انتخاب بررسی شود.

Keywords:

استعداد یابی , شناسایی , پیشرفت , انتخاب , کودکی