بررسی شیوه های نوین آموزشی و ایدههای خلاقانه در تدریس درس عربی

سالهاست که زبان عربی با پشتوانه قانون اساسی به عنوان یکی از دروس دانش آموزان تعیین شده اما با گذشت نزدیک به سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز جایگاهی استوار و منطقی نیافته و چون میهمانی ناخوانده بارگران خویش را در جمع فشرده دروس جای داده است. اینکه چرا زبان عربی در قانون اساسی اهمیتی بسیار و ارجی گرانمایه یافت اما در عمل حق آن ادا نشده است قابل تامل است و باید بطور جدی به آن پرداخت. بررسی نتایج بدست آمده و تجربه طولانی اخیر نشان میدهد ک تدریس زبان عربی همواره با ناکامیهایی رو به رو بوده است برنامه ریزی نادرست و عدم ارائه چارچوبی مشخص گویای این امر است که مسوولان غالبا در" آموزش عربی تعریف و موضع گیری درستی ندارند تردید برخی از دبیران در فایده آموختن عربی برای دانش آموزان رشته های تجربی و ریاضی و ... و هم چنین عدم تمایل دانش آموزان در واکنشهای منفی آنها در برخورد با این درس از جمله نارسائیهای آموزشی آن است. برخلاف آن چه که بسیاری تصور کرده اند ، مشکل اصلی خود این زبان نیست بلکه راههای ارائه آن است و چنانچه بخواهیم دیدگاهها و قضاوتهای نادرست درباره زبان عربی اصلاح گردد باید به پیروی از اصول زبان آموزی ، آن را مطابق با زمان و مناسب با روحیات دانش آموزان منتقل کنیم و به نظر می رسد تمام مشکلات از اینجا ناشی شده که زبان عربی موقعیت مساعد و شرایط مناسب جهت شناسانیدن خود نیافته است ، لذا آنچه در ابتدای کار مقابل زبان آموز قرار میگیرد چهره خشن و نتراشیده ای از قواعد است که حتی بسیاری از علاقه مندان و مشتاقان را ناامید و گاه پشیمان از نیمه راه باز گرداند. متاسفانه طی سالهای اخیر با ورود، نظام جدید به مشکلات آموزشی این درس مانند بسیاری دروس دیگر دامن زده شده و تعلیم و تعلم ، وضعیت اسف باری یافته است گوئی همه انگیزه ها در پرتو سپری کردن واحدهای درسی کم رنگ شده و یا از بین رفته است.

Keywords:

عربی , روشهای تدریس , مشکلات آموزشی , معلم , خلاقیت