اثربخشی آموزش درمان متمرکز بر شفقت به والدین بر کاهش پرخاشگری، مشکلات رفتاری و اضطراب فرزندان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش درمان متمرکز بر شفقت به والدین بر کاهش پرخاشگری، مشکلات رفتاری و اضطراب فرزندان بود. پژوهش حاضر از نوع طرحهای کاربردی و نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه والدین و کودکان ۸ تا ۱۰ ساله مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی شهر اصفهان در شش ماه دوم سال ۱۴۰۱ بود. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از مراجعه کننده به مراکز مشاوره که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی درمان متمرکز بر شفقت به والدین و یک گروه لیست انتظار جای داده شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری، مشکلات رفتاری، اضطراب به دست آمد. داده ها با استفاده از روش مانکوا و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد و تحلیلهای آماری فوق با بهره گیری از نرم افزار SPSS-۲۶ به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت به والدین بر کاهش پرخاشگری، مشکلات رفتاری و اضطراب فرزندان موثر بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر شفقت به والدین میتواند به عنوان روش مداخله ای موثری برای بهبود کاهش پرخاشگری، مشکلات رفتاری و اضطراب فرزندان باشد.

Keywords:

درمان متمرکز بر شفقت , پرخاشگری , مشکلات رفتاری , اضطراب , فرزندان.