رسوب شناسی و زمین شیمی رسوبات ساحلی خلیج پزم، جنوب خاوری ایران

منطقه مورد مطالعه در شمال غرب شهرستان چابهار و جنوب استان سیستان و بلوچستان واقع در جنوب شرقی ایران می باشد. این محدوده، بخشی از منطقه زمین شناسی مکران است. در این تحقیق ابتدا، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی انجام شد. سپس در مطالعات میدانی و بازدیدهای میدانی با استفاده از دستگاه مغزه گیر اوگر (Euger) دو عدد مغزه رسوبی از رسوبات هولوسن در محدوده کم عمق ساحلی و زیر حد جزر و مدی در خلیج پزم تهیه گردید. نمونه های رسوبی بخش های مختلف مغزه رسوبی (۲۲ نمونه)، مورد آنالیزهای رسوب شناسی و ژئوشیمیایی انجام گرفت. نتایج دانه بندی رسوبات نشان می دهد اندازه ذرات غالبا در حد رس تا سیلت و مقادیر کمتری ماسه و گراول می باشد که در برخی افق ها ذرات در اندازه ماسه و گراول مقادیر بیشتری نشان می دهد. ذرات گراولی عمدتا مرتبط با خرده های اسکلتی بوده و میزان کربنات در رسوبات بین ۱۷ تا ۸۴ درصد متغیر است. فراوانی اکثر عناصر بویژه آلومنیوم، منیزیم، منگنز، کرم، باریم با تغییرات سطح آب دریا ارتباط معکوس و دو عنصر کلسیم و استرانسیوم که معرف رسوبات درون حوضه ای است، با تغییرات سطح آب دریا ارتباط مستقیم دارند. نتایج معادل سازی سن تقریبی توالی رسوبی نشان می دهد دو فاز مهم پیشروی و بالا آمدن سریع سطح آب دریا در محدوده زمانی از ۲۱۰۰ تا ۲۸۰۰ و نیز از ۴۹۰۰ تا ۵۸۰۰ سال قبل رخ داده است.

Keywords:

دریای عمان , خلیج پزم , ژئوشیمی , چابهار , مغزه رسوبی