ارزیابی رویکرد ارتباط محتوای درسی با فضای آموزشی درس دینی در متوسطه اول

نیاز دوره معاصر جامعه ی مدنی ایران به گسترش آموزش و پرورش و به خصوص آموزش همگانی، موجب ساخت مدارس متعدد اما فاقد هرگونه نقش سازنده و مثبت در جهت رشد فرایند تعلیم و تربیت شده است. با وجود تغییرات بسیار در محتوای آموزشی و کیفیت تعلیم و تربیت، الگوی فضایی مدارس در صدسال اخیر بدون تغییرات مثبت و تکامل بوده است. تمرکز این پژوهش بر یافتن ارتباط میان محتوای درس و فضای آموزشی می باشد. مطالعه ی ادبیات موضوع نشان داد که محتوای درس به وسیله نظریات یادهی و یادگیری به مخاطب ارائه می گردد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی داده ها انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را کل معلمان مقطع متوسطه اول شهر کهنوج تشکیل می دهند. ابزار این پژوهش پرسشنامه ی متشکل از سوالات کمی و کیفی در زمینه نظریات یادگیری و مشکلات محیط های آموزشی بود. نتایج پژوهش نشان داد که درس دینی نظریه شناختگرایی را برای تدریس مطلوب تر می داند. همچنین از تحلیل پاسخ های کیفی پرسشنامه مشخص گردید: عدم رعایت سرانه های فیزیکی فضای آموزشی، نورگیری نامناسب فضاها، موضوعی نبودن کلاس ها، بی توجهی به آلودگی صوتی، عدم جذابیت فضاها و عدم انعطاف پذیری در چیدمان و مبلمان کلاسی، اصلی ترین مشکلات فضاهای آموزشی می باشند.

Keywords:

آموزش , یادگیری , فضا , نظریه , متوسطه اول