جنگ جهانی اول از ماه اوت ۱۹۱۴ تا نوامبر ۱۹۱۸ هم زمان با حکومت احمد شاه قاجار بود و دولت مشروطه
ایران ضعیفترین دوران خود را میگذراند .
جنگ جهانی اول در زمانی آغاز شد که
ایران از جوانب گوناگون اوضاعی آشفته، نابسامان، بغرنج و متزلزل داشت. بحران فزاینده اقتصادی، وضعیت ناپایدار سیاسی و مداخلات مهارگسیخته قدرتهای خارجی،
ایران را تا آستانه یک دولت ورشکسته و وابسته پیش برده بود. علیرغم اعلام
بی طرفی دولت
ایران نیروهای متخاصم از جنوب و شمال وارد
ایران شدند. ارتش روسیه تزاری تا دروازه های تهران پیشروی کرد اما از منقرض کردن سلسله قاجار منصرف شدند. در جنوب مردم محلی در چند نوبت با متجاوزان انگلیسی درگیر شدند که از مهمترین نبردهای
جنگ جهانی اول در
ایران میتوان به مقاومت دلیران تنگستان، دشتستان و دشتی در استان بوشهر و ناصر دیوان کازرونی در فارس و نبرد جهاد در خوزستان اشاره کرد. جمعی از رجال از قم به اصفهان و سپس اراک و بالاخره به کرمانشاه رفتند و عاقبت در آن جا (فرونت غرب) قوای گارد ملی ترتیب دادند و دولت موقتی مهاجرین به ریاست رضاقلی نظام السلطنه مافی تشکیل گردید. پس از سقوط بغداد اعضای دولت موقتی مهاجرین و جمع بسیاری از ایرانیان به استانبول رفتند.