آسیب شناسی امر تعلیم و تربیت در فضای مجازی

هدف پژوهش حاضر بررسی مزایا و آسیبهای تعلیم و تربیت در فضای مجازی است. در این راستا، روش تحقیق حاضر، تحلیلی - توصیفی استو به جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که، تعلیم و تربیت در فضای مجازی در ایران همراه با مشکلاتی است و معمولا کارشناسان نرم افزار و رایانه به این حوزه واردشدهاند و از سویی نقش طراحان آموزشی کمرنگ است؛ موضوع مهمتر این که برخی از معلمان با تعلیم و تربیت در فضای مجازی آشنایی ندارند و میتوان گفت که فرهنگ تعلیم و تربیت در فضای مجازی نسبت به سالهای گذشته پیشرفت داشته ولی هنوز در سطح جامعه جا نیفتاده است و پهنای باند نیز در این رابطه مشکل اساسی است.اگرچه سازمانهای متعدد نیز از تعلیم و تربیت در فضای مجازی استفاده میکنند اما رشدی که تعلیم و تربیت در فضای مجازی در دانشگاه ها داشته است بهمراتب بیش از رشد آن در کاربردهای سازمانی است؛ درحالیکه بازار جهانی تعلیم و تربیت در فضای مجازی در این زمینه گسترده تر است و به طورکلی در دنیا به استفاده تعلیمو تربیت در فضای مجازی در سازمانها بیشتر توجه میشود. سازمانها به دلایل متفاوتی از تعلیم و تربیت در فضای مجازی استفاده میکنند؛ به طورکلی میتوان به کاهش هزینه، معرفی سریع محصولات و خدمات جدید به بازار، پیاده سازی سریع دستگاه های اطلاعاتی و فرایندهای تجاری جدید، استفاده کارآمد از کارکنان تازه استخدامشده در سازمان، یکپارچه کردن کارمندان در سطح ملی و جهانی و ایجاد فرهنگ کاری قدرتمند اشاره کرد.

Keywords:

آسیب شناسی , آموزش الکترونیکی , تعلیم و تربیت , فضای مجازی