نوآوری درخصوص گذر از آموزش دینی به سوی تربیت دینی در واحد های آموزشی

عصر حاضر، عصر تحول و تغییرات پیوسته و برق آسا در حوزه های مختلف حیات بشری است. این تحولات پیامدهایی در آموزش و پرورش دارد و نظام آموزشی برای هماهنگی با این دگرگونی ها و مواجهه با چالشهای برآمده از آنها، نیازمند نوآوری و تغییرات است. در این راستا پژوهش ها، مطالعات و طرح هایی انجام شده که همه در تکاپوی جستن روشها و راهکارهایی برای اصلاح و بهبود عملکرد نظام آموزشی می باشد. این اهتمام در جای خود با ارزش است.اما آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفته چگونگی استقرار طرح های نوآورانه در بدنه نظام آموزشی و راهیابی آنها به مدرسه و کلاس درس می باشد. به سخن دیگر، چگونگی اشاعه و انتشار موفقیت آمیز یک نوآوری در بدنه نظام آموزشی در زمینه تربیت دینی.دین مقدس اسلام جهت انتقال مفاهیم و علوم مختلف و نهادینه کردن آن در وجود بشریت فوق العاده ارج نهاده است تا جائیکه بعثت نبی اکرم (ص) آن را مبتنی بر دو اصل می داند: تزکیه و تعلیم.( لقد من الله علی المومنین بعثفیهم رسولا من انفسهم تیلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب والحکمته و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین. سوره آل عمران آیه (۱۵۹ منظور از تزکیه و تعلیم که پیامبر به خاطر آن مبعوث شده است همانا آموزش و پرورش مطلوب است که می تواند انسان را آماده برای زندگی و آینده سازد. ولی جامعه بایستی امکاناتی فراهم آورد تا آینده سازان بتوانند جامعه ای پربار و متکامل بسازند و در مقابل دشمنان اسلام افرادی مومن، پرصلابت بار آیند.این مقاله به مباحثی در خصوص نقش و اهمیت آموزش و پرورش در تربیت دینی و نوآوری هایی که در خصوص گذران آموزش دینی به تربیت دینی باید صورت گیرد می پردازد،امید است که این تلاشها مورد توجه صاحبنظران و مدیران و متولیان امور قرار بگیرد و باز نگری در ساختار رویکردها و جهتگیری های تربیت دینی آغاز شود.

Keywords:

نوآوری , آموزش دینی , تربیت دینی , چالش.