آسیب شناسی و چالش های اموزش علوم اجتماعی در دوره های مختلف تحصیلی

این پژوهش به روش توصیفی و کتابخانه ای بر اساس تجربیات و شواهد موجود به بررسی آسیب های اجتماعی در بین دانش آموزان و نقش آموزشو پرورش در کاهش این آسیب ها می پردازد. (به دلیل تغییرات فناورانه، فرهنگی و اجتماعی سریع و پرشتاب جوامع امروز، دوران کودکی و نوجوانی برای تعدادی از آنان با بروز مشکلات فراوان جسمانی، روانی و اجتماعی همراه است و پایه بسیاری از رفتارهای پرخطر و آسیبهای اجتماعی ناشی از آن در این دوران در آنان گذاشته می شود. تعلیم و تربیت و معضلات و مشکلات مربوطبه آن یکی از بحث انگیزترین مسایل در جوامع مختلف بودهو هست. دلایل این اهمیت را نیز می توان به نکاتی چون لزوم تعلیم و تربیت صحیح نسل آتی، حساسیت و شکنندگی کودکان، نوجوانان و جوانان در تعامل مسایل مختلف دانست.) دانش آموزان مهمترین و حساسترین عناصر در نظام آموزش و پرورش و سرمایه های ملی این مرز و بوم به شمار می آیند. مدرسه نیز به عنوان یکی از مهمترین نهادهای رسمی و آموزشی کشور که همه کودکان با رسیدن به سن تحصیل وارد آن می شوند موظف است تا با تمهیدات لازم و مفید، با بالا بردن سطح دانش و آگاهی، دانش آموزان آنها را در برابر رفتارهای پرخطر و ناسالم اجتماعی محفوظ و مصون نگاه دارد. اگر امروزه در جهت پیشگیری، کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی اقدامات لازم انجام ندهیم بی شک سرمایه های مادی، معنوی، انسانی و اجتماعی ارزشمندی را که همان فرزندانمان هستند از دست می دهیم، از سویی تعامل بین خانواده و نظام آموزشی در امر دور ماندن از آسیب ها بسیار حساس و مهم است. در این تحقیق در زمینه نقش آموزش و پرورش در پیشگیری و کنترل این آسیب ها سخن به میان آمده است