فرزند پروری سنتی و فراسنتی دو مفهوم مهم در فرایند تربیت فرزند هستند. در
فرزند پروری سنتی، ارزش ها، باورها و رفتارهایی که در جامعه و فرهنگ محلی شناخته شده اند، به فرزندان منتقل می شوند. این نوع
فرزند پروری معمولا شامل احترام به سنین بالاتر، پایبندی به قوانین و سنت های جامعه و تاکید بر ارزش های خانوادگی مانند احترام به والدین، همبستگی و وفاداری به خانواده است. از سوی دیگر،
فرزند پروری فراسنتی شامل ایده ها و رویکردهایی است که با تحلیل رویدادها و تجربیات گذشته به دست آمده اند و از طریق ارائه راهکارهایی جهت بهبود فرایند
فرزند پروری استفاده می شود. این نوع
فرزند پروری بیشتر به سوی آموزش مهارت های اجتماعی، حل مسئله، استقلال و خلاقیت فرزندان متمایل است. اما به نظر می رسد که اکثر والدین در فرآیند
فرزند پروری خود از هر دو رویکرد سنتی و فراسنتی بهره می گیرند. به طور مثال، در بسیاری از جوامع، احترام به والدین و سالمندان هنوز هم به عنوان یک ارزش محبوب شناخته شده است. اما در عین حال، والدین همچنین تلاش می کنند تا به فرزندان خود مهارت هایی را آموزش دهند که آن ها را برای زندگی در جهان مدرن آماده کند.